به قلم مدیر سایت
اگر خویدوده به معنای سرپرستی محارم یا ازدواج با دخترعمو و امثال آن باشد، چرا باید تجویز آن برای زرتشت دشوار باشد؟ چرا زرتشت و حتی اهورامزدا از بیان آن اِبا دارند؟

در روایت پهلوی، ص 10 آمده است:
«زردشت به هرمزد گفت که: "به چشم من تنگ (= دشوار) و سخت است که چگونه خویدوده را میان مردم روا بکنم (= رواج دهم)؟".
هرمزد گفت که: "به چشم من نیز چون چشم توست، اما چون از هر کاری برتر است، پس باشد که به نظرت سخت و دشوار نیاید. به خویدوده کردن کوشا باش و کسان را نیز کوشا کن".»

یادآوری:
«روا» در متن فوق به معنای معروف «جایز شمردن» است و اینکه بخواهیم آن را در معنایی بگیریم که خیلی کم استعمال دارد، نیازمند قرینه است. مثل اینکه مترجمی عبارت فارسی «فلانی از مغازه خامه خرید» را به «فلانی از مغازه قلم خرید» ترجمه کند؛ چون یکی از معانی «خامه» در لغت نامه ها «قلم» است!
بنابراین به نظر می رسید توضیح «روا» از سوی مصحح کتاب به «رواج» مانند توضیح «خامه» به «قلم» است.
به فرض که به معنای «رواج» باشد باز هم همان ایراد وجود دارد که ترویج خدمت به نزدیکان یا ازدواج با امثال دخترعمو چیزی نیست که در نظر خدا و پیامبرش دشوار باشد.

روایت پهلوی ص 10